அத்தியாயம் – 1
அன்று தமிழகம் முழுவதும் தேர்தல் முடிந்து ஆட்சி மாற்றத்திற்கான நேரத்தை எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தது. மக்கள் தங்களின் ஒட்டு சரியான கட்சிக்குத் தான் சேர்ந்ததா என்கிற ஆவலுடன் காத்திருந்தார்கள். அதிலும் மக்களின் தேசம் கட்சி கொடுத்த ஒரு வாக்கிற்காகவே தங்களின் ஓட்டை அந்தக் கட்சிக்கு போட்டிருந்தார்கள்.
சமீப காலமாக தமிழகம் எங்கும் ரவுடிகளின் ராஜ்யமாக மாறிக் கொண்டிருந்த வேளையில் இந்த தேர்தல் வர, அதை வைத்து அவர்கள் கொடுத்த ஒரு வாக்குறுதி மக்கள் மனதில் அழுந்தப் பதிந்தது.
அது என்னவென்றால் ரவுடி ராஜ்யமாக மாறிக் கொண்டிருக்கும் மாநிலத்தை சரியான ஒரு காவற்காரன் கையில் கொடுக்க வேண்டும் என்பதே. நாங்கள் ஆட்சிக்கு வந்தால் சிவதாசை தமிழகத்திற்கு கொண்டு வருவோம் என்பதே அந்த வாக்குறுதி.
சிவதாஸ் என்றாலே குற்றவாளிகளுக்கு தொடை நடுங்கும். எத்தனை பெரிய ரவுடியாக இருந்தாலும் சிவதாஸின் ட்ரீட்மென்ட்டில் உண்மையை கக்கி விடுவான். ஆறடி உயரமும் இரும்பு போன்ற தேகமும், இறுகிய முகமும் கொண்டவன் சிவதாஸ். போலீஸ் எனபது அவனது வாழ்க்கை.
தமிழகத்தில் பணியில் இருந்த போது அவனது ஜீப் சத்தத்தைக் கேட்டாலே அரண்டு போய் அனைவரும் வீடடங்கி விடுவர். அவன் இருக்கும் ஊரில் குற்றம் செய்யக் கூட யோசிப்பார்கள். இப்போது அவனிருப்பது மகாராஷ்டிராவில். அங்கிருந்து தமிழகத்திற்கு கொண்டு வர வேண்டும் என்பது தான் மக்களின் வேண்டுகோள். அது நிறைவேற்றி வைக்கப்படும் என்பதை சொல்லியே தேர்தலில் ஜெயித்திருந்தார்கள் மக்கள் குரல் கட்சி.
ஒரு மாநிலமே தன் வரவை எதிர்பார்த்திருக்க, அவனோ எதைப் பற்றியும் கவலைப்படாது தன் கையில் கிடைத்தவனை வெளுத்துக் கொண்டிருந்தான்.
“சாலே! இந்த சிவதாஸ் கிட்டேயேவா?” என்று மேலும் நாலு மிதி மிதித்துக் கொண்டிருந்தான்.
அப்போது அங்கே வந்த அவனது நண்பன் “தாஸ்! போன் வந்திருக்கு உனக்கு” என்றான்.
நெற்றியில் வழிந்த வியர்வையை துடைத்துக் கொண்டு “ம்ம்...இவனுக்கு சாப்பாடு கொடுத்து ரெஸ்ட் எடுக்க வை. நைட் பார்த்துகிறேன்” என்று சொல்லிவிட்டு அங்கிருந்து சென்றான்.
போனை எடுத்து “சிவதாஸ் ஹியர்” என்றான் இறுகிய குரலில்.
அந்தப் பக்கம் வந்த செய்தியில் அவனது முகம் மாற “இஸ் இட்? எப்போ ஜாயின் பண்ணனும்?” என்றான் விறைப்பாக.
“இம்மெடியட்! இந்த வீக்கே”.
“ம்ம்..” என்று உறுமலுடன் ஒத்துக் கொண்டவன் “ஷிட்!” என்று கைகளை காற்றில் வீசி தனது எரிச்சலை அடக்கிக் கொண்டான்.
அப்போது அங்கே வந்த ஷர்மிந்தர் “என்னாச்சு தாஸ்?” என்றான் அவனது முகத்தில் தெரிந்த எரிச்சலை கவனித்தபடி.
“எனக்கு ட்ரான்ஸ்பர் தமிழ்நாட்டுக்கு” என்றான் கடுப்புடன்.
ஷர்மிந்தரோ “வா! பாய்! வா! உன் ஊருக்கே ட்ரான்ஸ்பாரா? அதுக்கு ஏன் கோபப்படுற?” என்றான் புரியாமல்.
“இந்த கேசை பாதியில் விட்டுட்டுப் போறது எனக்குப் பிடிக்கல. சிவதாசுக்கு ஒரு விஷயத்தை பாதியில் விடுவது பிடிக்காத விஷயம்” என்றான் நெற்றியைத் தட்டியபடி.
“எப்போ ஜாயின் பண்ணனும்?”
“இந்த வீக்” என்றவனின் பார்வை நண்பனை பார்த்து ஒரு மாதிரியாக சிரிப்பது போல இருந்தது.
அதை புரிந்து கொண்ட ஷர்மிந்தர் “தாஸ்! அப்போ முடிச்சிடுவ?” என்றான் கிண்டலாக.
“கண்டிப்பா!” என்று தோளை குலுக்கியபடி தன் சுழற்நாற்காலியில் சென்றமர்ந்தான்.
சிவதாசிடம் சிக்கி இருந்த குற்றவாளி, அவன் தமிழ்நாட்டிற்கு செல்லப் போகிறான் என்கிற செய்தியை அறிந்ததும் தான் இனி தப்பிவிடுவோம் என்று நம்பினான். அதனால் அவன் முகத்தில் சற்று தைரியம் வந்திருந்தது. அதைப் போலவே அங்கும் வேலைகள் நடந்து கொண்டிருந்தது.
சிவதாஸின் மேலதிகாரிகள் அவனை அழைத்து அவன் இப்போது பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் கேஸ் அனைத்தையும் ஷர்மிந்தரிடம் ஒப்படைத்து விட்டு கிளம்ப தயாராகும் படி கூறினார்கள். இந்த செய்திகள் அனைத்தும் ஊடங்களுக்கும் தெரிவிக்கப்பட்டது. மகாராஷ்டிராவில் இருந்த ரவுடிகள் அனைவரும் இதை கேக் வெட்டி கொண்டாடினர். இனி, தங்களுக்கு விடுதலை என்றே சொல்லி அத்தனை கொண்டாட்டம். அனைத்தையும் கவனித்துக் கொண்டு தான் இருந்தான். ஆனால் எதையும் சிறிதளவு கூட காட்டிக் கொள்ளவில்லை.
அன்று தமிழகம் முழுவதும் தேர்தல் முடிந்து ஆட்சி மாற்றத்திற்கான நேரத்தை எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருந்தது. மக்கள் தங்களின் ஒட்டு சரியான கட்சிக்குத் தான் சேர்ந்ததா என்கிற ஆவலுடன் காத்திருந்தார்கள். அதிலும் மக்களின் தேசம் கட்சி கொடுத்த ஒரு வாக்கிற்காகவே தங்களின் ஓட்டை அந்தக் கட்சிக்கு போட்டிருந்தார்கள்.
சமீப காலமாக தமிழகம் எங்கும் ரவுடிகளின் ராஜ்யமாக மாறிக் கொண்டிருந்த வேளையில் இந்த தேர்தல் வர, அதை வைத்து அவர்கள் கொடுத்த ஒரு வாக்குறுதி மக்கள் மனதில் அழுந்தப் பதிந்தது.
அது என்னவென்றால் ரவுடி ராஜ்யமாக மாறிக் கொண்டிருக்கும் மாநிலத்தை சரியான ஒரு காவற்காரன் கையில் கொடுக்க வேண்டும் என்பதே. நாங்கள் ஆட்சிக்கு வந்தால் சிவதாசை தமிழகத்திற்கு கொண்டு வருவோம் என்பதே அந்த வாக்குறுதி.
சிவதாஸ் என்றாலே குற்றவாளிகளுக்கு தொடை நடுங்கும். எத்தனை பெரிய ரவுடியாக இருந்தாலும் சிவதாஸின் ட்ரீட்மென்ட்டில் உண்மையை கக்கி விடுவான். ஆறடி உயரமும் இரும்பு போன்ற தேகமும், இறுகிய முகமும் கொண்டவன் சிவதாஸ். போலீஸ் எனபது அவனது வாழ்க்கை.
தமிழகத்தில் பணியில் இருந்த போது அவனது ஜீப் சத்தத்தைக் கேட்டாலே அரண்டு போய் அனைவரும் வீடடங்கி விடுவர். அவன் இருக்கும் ஊரில் குற்றம் செய்யக் கூட யோசிப்பார்கள். இப்போது அவனிருப்பது மகாராஷ்டிராவில். அங்கிருந்து தமிழகத்திற்கு கொண்டு வர வேண்டும் என்பது தான் மக்களின் வேண்டுகோள். அது நிறைவேற்றி வைக்கப்படும் என்பதை சொல்லியே தேர்தலில் ஜெயித்திருந்தார்கள் மக்கள் குரல் கட்சி.
ஒரு மாநிலமே தன் வரவை எதிர்பார்த்திருக்க, அவனோ எதைப் பற்றியும் கவலைப்படாது தன் கையில் கிடைத்தவனை வெளுத்துக் கொண்டிருந்தான்.
“சாலே! இந்த சிவதாஸ் கிட்டேயேவா?” என்று மேலும் நாலு மிதி மிதித்துக் கொண்டிருந்தான்.
அப்போது அங்கே வந்த அவனது நண்பன் “தாஸ்! போன் வந்திருக்கு உனக்கு” என்றான்.
நெற்றியில் வழிந்த வியர்வையை துடைத்துக் கொண்டு “ம்ம்...இவனுக்கு சாப்பாடு கொடுத்து ரெஸ்ட் எடுக்க வை. நைட் பார்த்துகிறேன்” என்று சொல்லிவிட்டு அங்கிருந்து சென்றான்.
போனை எடுத்து “சிவதாஸ் ஹியர்” என்றான் இறுகிய குரலில்.
அந்தப் பக்கம் வந்த செய்தியில் அவனது முகம் மாற “இஸ் இட்? எப்போ ஜாயின் பண்ணனும்?” என்றான் விறைப்பாக.
“இம்மெடியட்! இந்த வீக்கே”.
“ம்ம்..” என்று உறுமலுடன் ஒத்துக் கொண்டவன் “ஷிட்!” என்று கைகளை காற்றில் வீசி தனது எரிச்சலை அடக்கிக் கொண்டான்.
அப்போது அங்கே வந்த ஷர்மிந்தர் “என்னாச்சு தாஸ்?” என்றான் அவனது முகத்தில் தெரிந்த எரிச்சலை கவனித்தபடி.
“எனக்கு ட்ரான்ஸ்பர் தமிழ்நாட்டுக்கு” என்றான் கடுப்புடன்.
ஷர்மிந்தரோ “வா! பாய்! வா! உன் ஊருக்கே ட்ரான்ஸ்பாரா? அதுக்கு ஏன் கோபப்படுற?” என்றான் புரியாமல்.
“இந்த கேசை பாதியில் விட்டுட்டுப் போறது எனக்குப் பிடிக்கல. சிவதாசுக்கு ஒரு விஷயத்தை பாதியில் விடுவது பிடிக்காத விஷயம்” என்றான் நெற்றியைத் தட்டியபடி.
“எப்போ ஜாயின் பண்ணனும்?”
“இந்த வீக்” என்றவனின் பார்வை நண்பனை பார்த்து ஒரு மாதிரியாக சிரிப்பது போல இருந்தது.
அதை புரிந்து கொண்ட ஷர்மிந்தர் “தாஸ்! அப்போ முடிச்சிடுவ?” என்றான் கிண்டலாக.
“கண்டிப்பா!” என்று தோளை குலுக்கியபடி தன் சுழற்நாற்காலியில் சென்றமர்ந்தான்.
சிவதாசிடம் சிக்கி இருந்த குற்றவாளி, அவன் தமிழ்நாட்டிற்கு செல்லப் போகிறான் என்கிற செய்தியை அறிந்ததும் தான் இனி தப்பிவிடுவோம் என்று நம்பினான். அதனால் அவன் முகத்தில் சற்று தைரியம் வந்திருந்தது. அதைப் போலவே அங்கும் வேலைகள் நடந்து கொண்டிருந்தது.
சிவதாஸின் மேலதிகாரிகள் அவனை அழைத்து அவன் இப்போது பார்த்துக் கொண்டிருக்கும் கேஸ் அனைத்தையும் ஷர்மிந்தரிடம் ஒப்படைத்து விட்டு கிளம்ப தயாராகும் படி கூறினார்கள். இந்த செய்திகள் அனைத்தும் ஊடங்களுக்கும் தெரிவிக்கப்பட்டது. மகாராஷ்டிராவில் இருந்த ரவுடிகள் அனைவரும் இதை கேக் வெட்டி கொண்டாடினர். இனி, தங்களுக்கு விடுதலை என்றே சொல்லி அத்தனை கொண்டாட்டம். அனைத்தையும் கவனித்துக் கொண்டு தான் இருந்தான். ஆனால் எதையும் சிறிதளவு கூட காட்டிக் கொள்ளவில்லை.
